خودنوشت: حرام شدن

یک نفر -که امیدوارم خواننده این پست نباشه- از فامیل های یکی از دوستان که قبلا در دانشگاه دیده بودمش و سلام علیکی داشتیم چند باری آمد کتابخانه. از عضویت پرسش کرد و من برایش توضیح دادم. این خانم ایکس که اتفاقا شاغل هم بودند و در سازمانی  مثلا فرهنگی!!! کار می کردند در هر بار که به کتابخانه آمدند شرایط عضویت را پرسیدند و من برایشان هر دفعه باحوصله توضیح می دادم. وی هم چند تا کتاب می گرفت و در سالن مطالعه می کرد.جالب بود که یکبار از به زبانم آمد که حالا چون من شما را می شناسم اشکال ندارد برای بار اول کتابی به امانت ببرید و دو روزه برگشت بزنید اما برای امانت های بعدی حتما باید عضو شوید.

این خانم در کمال تعجب بار چندمی که آمدند یک کتاب برداشتند که امانت ببرند. من هم خواستم مشخصاتشان را ثبت کنم که گفتند: عضو نمی شوم، چون گفتید یک بار می شود کتاب برد خواستم این کتاب را ببرم و از آن یک بار استفاده کنم. تعجب در چهره ی من دویده شد و من با بهت فراوان  کتاب را که درباره تربیت کودک بودبرایش امانت دادم و دو روز بعد هم برگشت داد. وقتی هم  پیشنهاد عضویت به او دادم؛  باز هم  سرباز زد که: " من اول ماه می روم سرکارم و نیستم و پولم حرام!!! می شود".    دقیقا به همین صراحت و شفافی ....و چشمان متعجب من که در تحیر، واله مانده بود.

یعنی 1500تومن!!! عضویت برای این خانوم به ظاهر شاغل در دستگاه فرهنگی خیلی زیاد بود که اگر استفاده نکند "حرام" می شود. خیلی دوست داشتم به این خانوم بگویم:

" آنکه حرام می شود 1500 تومن!!!! ناقابل شما نیست؛ آن مهم تلاش و وقت گذاشتن ما کتابداران این مرزبوم است که باید تقلا کنیم شماها را کتابخوان و کتاب دوست کنیم و چه کار سختی است که برخی والدینی چون شما هنوز خودتان تفکرتان مسموم است و چگونه می شود فرزندان شما را که دست پرورده شما هستند به این هدف کشاند؟ به نظر شما خواننده محترم آنچه حرام می شود به راستی کدام است؟ پول خانم یا ایام شباب و رنج ما برای ارتقای سطح مطالعه؟

بار اولی ها

بچه هایی هستند که برای اولین بار پا به کتابخانه می گذارند؛ کودکانی که عضو نیستند و همراه  مادر، خواهر یا فامیل خود به کتابخانه می آیند و بار اولی است که به این محیط وارد می شوند. من همیشه چیزهایی را در نظر می گیرم تا در این مواقع به دست این بچه ها بدهم تا دست خالی نروند و حداقل خاطره ای خوش  و تصویری زیبا از کتابخانه داشته باشند.چیزهایی مثل بادکنک هایی که نهاد سال قبل داده بود، دفترچه های یادداشت کوچک و...